Το ΣΤ2 του 5ου Δημοτικού Σχολείου Χαϊδαρίου ...

Το ΣΤ2 του 5ου Δημοτικού Σχολείου Χαϊδαρίου ...
Το ΣΤ2 του 5ου Δημοτικού Σχολείου Χαϊδαρίου σας καλωσορίζει στη σελίδα του!

Παρασκευή 14 Μαρτίου 2014

«Ειρήνη» – Η ιστορία ενός παιδιού πρόσφυγα




Η ιστορία αναφέρεται σε ένα μικρό κορίτσι που αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σπίτι της,
 να δοκιμάσει την ανασφάλεια και την απόρριψη μέχρι να βρει ζεστασιά, 
προστασία και στοργή σε ένα νέο σπιτικό.



  

Αφού δεις προσεκτικά την ταινιούλα 
προσπάθησε, με την ομάδα σου, να δώσεις σε μια μικρή παράγραφο
τα συναισθήματα της μικρής Ειρήνης.
Πώς πιστεύετε πως αισθάνεται;

Γράψτε το κειμενάκι σας ΕΔΩ  

Εδώ μπορείς να δεις το δικό μας βιβλίο

Κυριακή 2 Μαρτίου 2014

Βενετσιάνικες μάσκες ...

 
Οι βενετσιάνικες μάσκες φοριούνταν στην πόλη της Βενετίας, 
από τον Μεσαίωνα, τον 12ο και 13ο αιώνα. 
Τις φορούσαν διάφορα πρόσωπα για να κρυφτούν από οποιαδήποτε παράνομη δραστηριότητα: τυχερά παιχνίδια, χορούς  ή ακόμα και πολιτικά σκάνδαλα.

 Η κατασκευή χειροποίητων βενετσιάνικων μασκών, 
ήταν μια ιδιαίτερα διαδεδομένη δραστηριότητα και υπήρχαν χιλιάδες τέτοια καταστήματα. 
Η ζήτηση για μάσκες και η χρήση τους ήταν τόσο μεγάλη, που οι απλές μαύρες μάσκες 
άρχισαν να μετατρέπονται σε πιο περίτεχνες κατασκευές 
και να εξαπλώνονται και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Οι βενετσιάνικες μάσκες κατασκευάζονται από δέρμα, papier mache, πορσελάνη 
ή με μια πρωτότυπη τεχνική από γυαλί. 
Αρχικά ήταν μάλλον απλές στο σχέδιο και τη διακόσμηση, 
ενώ σήμερα είναι ζωγραφισμένες στο χέρι 
και διακοσμούνται με φυσικά φτερά, πολύτιμα μέταλλα και λίθους.


Εμείς επιστρατεύσαμε τη φαντασία μας, 
πήραμε πινέλα, χρώματα, κορδέλες, φτερά και ότι άλλο βρήκαμε 
και φτιάξαμε τις δικές μας βενετσιάνικες μάσκες....


Σάββατο 1 Μαρτίου 2014

Μάρτης!

«Ο Αύγουστος για τα πανιά κι ο Μάρτης για τα ξύλα»


Ο «Μάρτης» ή «Μαρτιά» είναι ένα παμπάλαιο έθιμο εξαπλωμένο σε όλα τα βαλκάνια, 
λόγω της υιοθέτησής του από τους Βυζαντινούς, οι οποίοι και το διατήρησαν.
 Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια, επειδή οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων συνήθιζαν να δένουν μια κλωστή, την «Κρόκη», 
στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι.


Κατά τις ηλιόλουστες ημέρες του Μαρτίου που ακολουθούσαν τα κρύα του χειμώνα, τα παιδιά έβγαιναν από τα σπίτια και έπεζαν έξω στις αυλές. Οι μητέρες, για να τα προφυλάξουν από τις ακτίνες του μαρτιάτικου ήλιου που θεωρούνται επικίνδυνες, έφτιαχναν και φορούσαν στο χέρι ή στο πόδι των παιδιών τον "Μάρτη", ένα κορδόνι από λευκό και κόκκινο νήμα.  



Ο ήλιος το μάρτιο συνήθως καίει και μαυρίζει τα πρόσωπα των παιδιών: “Του Μάρτη ο ήλιος βάφει και πέντε δεν ξεβάφει”. Η μαυρίλα όμως σήμαινε και ασχήμια, προπάντων για τα κορίτσια που η παράδοση τα ήθελε άσπρα και ροδομάγουλα:  «Ο πόχει κόρη ακριβή, το Μάρτη ο ήλιος μη την ιδεί». Για να αποτρέψουν την επίδραση του ήλιου λοιπόν, έφτιαχναν και φορούσαν τον «μάρτη», ώστε να προστατεύσει τα πρόσωπα των παιδιών από τον ήλιο και να μην καούν. Όταν τον έβγαζαν τον κρεμούσαν σε τριανταφυλλιές, ώστε να γίνουν τα μάγουλά τους κόκκινα σαν τριαντάφυλλα.




Ο "Μάρτης" ουσιαστικά αποτελείται από δύο κλωστές, άσπρη και μία κόκκινη, στριμένες μεταξύ τους, που συμβόλιζαν την αγνότητα και τα χαρά. Σε κάποιες παραδόσεις αναφέρεται και μία χρυσή κλωστή ώστε να συμβολίζεται και η αφθονία.





Συνηθίζεται να φοριέται μέχρι το τέλος του μήνα. Σε ορισμένες περιοχές το μαρτιάτικο βραχιολάκι θεωρείται ιερό από τη λαϊκή παράδοση που δεν είναι πρέπον να πεταχτεί. Για αυτό το φορούσαν μέχρι το Πάσχα και το έδενα στην Αναστάσιμη λαμπάδα για να καεί. Σε άλλες περιοχές έκαιγαν το  βραχιολάκι στις φωτιές που άναβαν για να κάψουν τον Ιούδα.







Η πιο διαδεδομένη όμως αντίληψη φέρει το "Μάρτη" να φοριέται μέχρι να εμφανιστούν τα πρώτα χελιδόνια.








 

 Τότε έβγαζαν το Μάρτη και τον αφήναν σε κλαδιά για να τον πάρουν τα πουλιά 
και να το χρησιμοποιήσουν στην κατασκευή
 της φωλιάς τους.



 Καλό μήνα!




"Ό,τι αργεί κι ό,τι στη Γη 
είναι βαθιά κρυμμένο,
πάλι στο φως θα βαφτιστεί
 και θα' ρθει ευλογημένο..."